درد من تنهایی نیست بلکه مرگ ملتی است که گدایی را قناعت بی عرضگی را صبر و با لبخندی بر لب این حماقت را حکمت خداوند می نامند!
مهاتما گاندی
پ.ن 1: دلم برای هند مردمش سادگیش و زیباییش تنگ شده! واسه ساری پوشیدن و فیل سواری و رقصیدن! واسه اینترنت بدون فیلترش! برای همسفرایی که کنارشون بیشتر از هر فامیل نزدیکی خندیدم و لذت بردم!
پ.ن 2: دلم واسه اون پسر جوون راننده تاکسی تنگ شده که با سادگی و بدون مقدمه ازم پرسید ایرانیم یا اروپایی (؟!) و وقتی فهمید ایرانیم از حسش به اروپایی ها و اینکه اونها چقدر با غرور به ما نگاه می کنن و اینکه این نگاه ها چقدر اون رو آزار می ده حرف زد!
۱ نظر:
درک کردن این تجربه ها برایم سخت است چون تا به حال کشور گاندی را ندیده ام
ارسال یک نظر