گاليله نمايشي است از مردي كه تلخي دروغي اجباري را تجربه مي كند. مردي كه تصور تيزي گيوتين يا تندي آتيش پاهاش رو سست مي كنه . صداش رو مي لرزونه و تا جايي مي برتش كه با نگاهي خيره و بي روح به روبه رو زيرلب زمزمه مي كنه: زمين مركز هستي است!
گاليله نمايشي است از ما! از ما كه امسال چندين بار با بهت و حسرت به تلويزيون زل زديم و سعي كرديم باور كنيم اون چيزي را كه چشم هامون مي ديد. مايي كه خواستيم داور نباشيم كه هر كسي حد تحملي داره! و خواستيم درك كنيم اما در دل براي مرگ قهرمانمون گريه مي كرديم .
آندره آ: چرا توبه كرديد گاليله؟ در زنده ماندنتان چه حكمتي بود كه در مرگتان نبود؟ شما "قهرمان" ما بوديد... و اينك بي چاره ملتيم... زيرا "قهرمان" نداريم.
گاليله: بي چاره ملتي است ملتي كه "نيازمند" قهرمان باشد.
***
گاليله نمايشي است كه طعم خوش ديالوگ هاش را تا مدت ها زير زبون تون احساس مي كنيد.
تئاتر شهر-سالن اصلي- تا دهم اسفند هرشب به جز شنبه ها ساعت 19
۴ نظر:
تبريييييك سوما جان!
واسه خودت يه پا نقاد شدي!
دمت گرم!
اين تيكه رو خيلي دوست داشتم:
"گاليله نمايشي است از ما! از ما كه امسال چندين بار با بهت و حسرت به تلويزيون زل زديم و سعي كرديم باور كنيم اون چيزي را كه چشم هامون مي ديد" سياسيش كردي! كارت درست!
فقط يه شال گردن كم داري!
این پستت دوست داشتم .. درست گفتی گالیله نمایشی بود که برای ما هی تکرار شد.. سال سختی بود..
سوما نوشت که داره می ره کویر !
اما من می نویسم ، کلی به همتون خوش بگذره سومای ( با تقریب خوبی) عزیز !
بیچاره ملتی که قهرمانی را جابگزین قهرمان دیگر می کند
ارسال یک نظر